Kleur geel rood

Korrelgrootte 25 mu, 4 bft N-O. 35 Celsius. 1500 meter boven zeeniveau.

En verder: zand, zand, zand. Zand tussen je haren, zand tussen je lippen, je billen. Zand in je slaapzak, op je tandenborstel. Zand in de fles, zand in de pasta. Duizend kilometer knarsetanden op zand, in zand. Namibië had voor ons wel twee woestijnen in het verschiet.

Het was zwoegen op onverharde wegen door een indrukwekkend maar weinig vergevingsgezind landschap. Er is maar een klein deel van de wegen in Namibië geasfalteerd, het andere deel bestaat uit grind en zand. Deze zijn soms in erbarmelijke staat. Dat kan door slecht onderhoud maar is ook met regelmaat te wijten aan onze oosterburen die massaal in karavanen 4x4 daktent-safari-jeeps door hun voormalige kolonie sjezen en ons hierbij hobbelend en in stofwolken passeerden. Officieel vertrokken de Duitsers in 1915 maar anno 2024 eten we apfelstrudel in Namibië.

Dat hobbelen over de stuk gereden wegen had niet alleen gevolgen voor onze billen maar ook Marcella haar portemonnee en mijn satelliet tracker hobbelde uit onze tassen. Onvindbaar, opgeslokt door het zand. Mijn linker leren sandaal verdween in de bek van een jakhals de woestijn in. Gefrustreerd las ik op het internet over een vos die in een Duits dorp wel honderd schoenen had gestolen. Het kan dus altijd erger, ik verloor er immers maar ééntje!

En ook niet alles wat onder het zand terecht komt, wordt nooit meer terug gevonden. Net zoals Egyptische tempels duizenden jaren later weer bovenzand komen werd Marcella’s portemonnee opgegraven door een andere fietster en kwam via een lift 700 kilometer verder weer in ons bezit.

Om deze hervonden positiviteit vast te houden: naast het zwoegen vergaapten we ons aan adembenemende uitzichten, lieve en gastvrije mensen en zagen we ontzettend veel dieren. Zo zagen we o.a. zebra’s, gemsbokken, springbokken, bavianen en slangen. Sinds het kijken naar dieren onze meest geliefde bezigheid is gebleken, hier onze top drie: ezel, geit en op nummer één het knobbelzwijn. Op dit vlak zou een tripje naar de kinderboerderij ons even gelukkig maken dan dit rondje Afrika ;-)

Ook het Afrikaans wat net zoals in Zuid-Afrika nog veel wordt gesproken in Namibië gaf ons een plezier om te horen. En daarom:

Namibië was goed vir ons! bietjie warm en bietjie sand, maar die mense was soet en die diere pragtig. ons het daarvan gehou om die bokke, varke en donkies te sien.

Ons is nou ver in Botswana, tussen die olifante en kameelperde. Ek skryf binnekort 'n nuwe stuk. hartlike groete van ons! Aju Marcella en Sjarel

ps: de lekkebandstand loopt gestaag op
Marcella 11, Sjarel 5

En voor de liefhebbers van het bewegende beeld een nieuw houtjetouwtjeplakfilmpje! Het geluid laat nog steeds de wensen na en lijkt soms vanuit de diepzee te komen. Daar zijn we absoluut niet. Kijk zelf maar :-)