Oftewel, goedendag! in het Bulgaars en tevens in de hele regio. Je hoort het de hele dag door. Van het boertje op zijn paard en wagen, de wegwerker langs de weg en van de oudjes die bijna de zelfde buiging als hun wandelstok aannemen. Naast de gewoonlijke groet en toeter krijg ik bier en sigaretten in mijn handen gedrukt en hoef ik tomaten niet te betalen. Servië was een fantastisch land en Bulgarije voelt ook zo. De waarschuwingen van de Duitsers en Hongaren blijken gebakken lucht. De balkan is mij een waar genoegen. Natuurlijk was niet alles goed. De mensen zijn er arm, overal ligt vuilnis langs en op de weg, straathonden zorgen regelmatig voor spannende achtervolgingen, enorme onweersbuien en dehuizen zijn stuk of gewoonweg nooit afgemaakt. Het is in het algemeen een rommeltje, maar een aangenaam rommeltje.

Verder veranderde de weg in Servië plots in een rivier en namen mijn camera en mobiel een duik. Helaas heeft de Camera dit niet overleefd. Mijn mobieltje had een dag nodig maar werkt gelukkig weer!

Tevens heb een Duitser en een Ier ontmoet die de zelfde richting op fietsen. De Ier naar India en de Duitser naar Istanbul. Gezelschap doet me goed. Alleen fietsen gaat prima maar de schapen en wolken praten niet terug. Al deed één schaap een aardige poging. Echter is er een groot verschil in tempo's dus we zullen zien hoe het loopt, of, eh, fietst!

In twee dagen begin ik aan de doorsteek van Bulgarije naar Turkije. Flink wat klim en klauterwerk. In Istanbul krijg ik bezoek en een weekje rust en tijd om iets uitgebreider te schrijven. Tot dan moeten jullie het doen met deze foto's en een iets te lang filmpje :-) Groet uit Bulgarije! (ondertussen weer Roemenië, wat ook een fantastisch land is)
​

En weer filmpje bestaande uit mobielfragmentjes. Iets te lang, excuus!

Gistermiddag vanuit Hongarije Servië in gefietst. De eerste grens waar er daadwerkelijk een controle was. De douanier vondt me maar een rare snuiter en het stuk van zijn huis naar werk al ver. Maar wenste me wel een goede reis.
\\nEen Hongaarse vrouw waarschuwde mij gisteren meerdere malen voor de vluchtelingen die op de loer zouden liggen en of mijn moeder zich geen enorme zorgen maakte. Om uiteindelijk te concluderen dat het over de grens 'anders' was en ik daar maar niet zo luchtig over moet denken.

Ondertussen kan ik zeggen dat het er inderdaad anders is. Een groter verschil met Hongarije zou er niet kunnen zijn. De mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam. Iets wat ik niet over de Hongaren kan zeggen, contact krijgen was daar erg moeilijk. Hier word ik nagekeken, gezwaaid en getoeterd. Mensen zijn nieuwsgierig en stoppen graag even hun bezigheden om je rustig na te staren. Ik heb vandaag ontzettend genoten van dit land waar dorpjes slapen. Waar de oude vrouwtjes op fruitkistjes voor het huis zitten, Lada's en trekkers voorbij knorren en zwarte rookwolken uitslaan en de velden vlak en eindeloos zijn. En waar ik met een bakje koffie voor mijn tent zit, net als de oude vrouwtjes een beetje te mijmeren over een mooie dag.

Morgen fiets ik Roemenië in en volg ik de grens met Servië tot ik de Donau weer tegen kom. Deze volg ik ook een eindje om uiteindelijk door Bulgarije Turkije in te fietsen. Ik hoop in drie weken in Istanbul te zijn.
​
ps: vandaag kan je ergens tussen 10 en 11 in de ochtend op Radio omroep Zeeland een gesprekje met mij horen.

​pps: ondertussen ben ik alweer in Roemenië. Groet!

'Gefahrlich, gibst du viele gangsters'
Dat zei een Oostenrijkse man met een groot postuur en een klein hondje tegen mij. Ik knikte maar verzweeg dat ik vond dat hij met zijn grote armen en nog grotere zonnebril zelf verdacht veel weg had van een gangster.

Gisteren ben ik de grens van Oostenrijk-Slowakije over gestoken en vandaag die van Hongarije. De Balkan staat voor de deur en daarmee ook het avontuur! In de afgelopen weken kon ik mij aardig met wat houtjetouwtje Duits redden. Al moet er wel gezegd worden dat Oostenrijkers geen Duits spreken maar binnensmonds een taal mompelen die er erg op lijkt maar toch onverstaanbaar blijkt.

Maar de enkele woorden van herkenning missen nu. Ik wist de bakker niet te bedanken en de borden niet meer te lezen. En daarmee laat ik voor mijn gevoel het Europa dat ik ken achter me. Een Europa dat zacht met mij en het begin van mijn reis is omgesprongen. Met glooiende heuvels en kleine uitdagingen. Maar daarmee niet minder mooi. Ik heb op prachtige plekken geslapen aan de oevers van de Rijn, Mainz, Tauber en Donau die allemaal met dezelfde rust voorbij stromen.

De rivier is ondertussen een vertrouwde leidraad door het landschap en mijn reis geworden. En zal dit voorlopig ook blijven. In de komende drie weken volg ik de Donau naar Budapest en Belgrado waar ik er na zo'n duizend kilometer afscheid van neem en door te steek naar Istanboel.

Kortom, de balkan staat voor de deur en ik doe open!

Hieronder nog een samenschraapsel van mobielfragmentjes. Het gaat hier niet om beelden van mijn gopro maar een van-alles-en-nog-wat-achter-elkander-filmpje!

ps: mocht je nog adresjes in Budapest en verder langs de route weten. Geef ze door :-)

pps: Ik zou graag de wereldvrouwen facebook groep willen bedanken! Hierdoor heb ik in Wenen een fantastisch verblijf gehad (hiephoi, dank Lena!) en heb ik nu een waslijst aan plekjes over de gehele aarde waar ik aan kan kloppen! Ontzettend fijn!

Groetje en tot de volgende :-)
​
Sjarel