Groet uit Servië

Gistermiddag vanuit Hongarije Servië in gefietst. De eerste grens waar er daadwerkelijk een controle was. De douanier vondt me maar een rare snuiter en het stuk van zijn huis naar werk al ver. Maar wenste me wel een goede reis.
\\nEen Hongaarse vrouw waarschuwde mij gisteren meerdere malen voor de vluchtelingen die op de loer zouden liggen en of mijn moeder zich geen enorme zorgen maakte. Om uiteindelijk te concluderen dat het over de grens 'anders' was en ik daar maar niet zo luchtig over moet denken.

Ondertussen kan ik zeggen dat het er inderdaad anders is. Een groter verschil met Hongarije zou er niet kunnen zijn. De mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam. Iets wat ik niet over de Hongaren kan zeggen, contact krijgen was daar erg moeilijk. Hier word ik nagekeken, gezwaaid en getoeterd. Mensen zijn nieuwsgierig en stoppen graag even hun bezigheden om je rustig na te staren. Ik heb vandaag ontzettend genoten van dit land waar dorpjes slapen. Waar de oude vrouwtjes op fruitkistjes voor het huis zitten, Lada's en trekkers voorbij knorren en zwarte rookwolken uitslaan en de velden vlak en eindeloos zijn. En waar ik met een bakje koffie voor mijn tent zit, net als de oude vrouwtjes een beetje te mijmeren over een mooie dag.

Morgen fiets ik Roemenië in en volg ik de grens met Servië tot ik de Donau weer tegen kom. Deze volg ik ook een eindje om uiteindelijk door Bulgarije Turkije in te fietsen. Ik hoop in drie weken in Istanbul te zijn.
​
ps: vandaag kan je ergens tussen 10 en 11 in de ochtend op Radio omroep Zeeland een gesprekje met mij horen.

​pps: ondertussen ben ik alweer in Roemenië. Groet!