Hela Hola! Een nieuwe tocht. Samen met mijn meisje vijf maanden Afrika. Van kaapstad naar Nairobi.
|
Zdravo! Vanuit Servië het beloofde bericht over Duitsland en Hongarije. Ondertussen heb ik deze landen al dusdanig ver achter me gelaten dat het moeilijk is om er over te schrijven. Helemaal nu ik de balkan ben ingevaren en daarmee alles anders is! De rivier is rustiger geworden, niet dat ie niet meer stroomt want dat doet ie nog. Mondjesmaat, dat wel. Het zit hem vooral in de afwezigheid van het permanente gezoem en gebrom van de veeltallig voorkomende motorboten. Deze macho-schuiten gedijen jammerlijk goed op de slingerende rivier. Met overdreven grote motoren op witblinkende plastic kuipen paraderen mannen met grote buiken en roodverbrande koppen de Donau op en af. Veelal vergezeld door de moderne versie van een boegbeeld. Geen zeemeermin met wilde haren maar een schaars geklede en opgedirkte dame op de punt. De bestuurder van de boot kan vervuld met trots afwisselend kijken van boot naar bloot. Zoveel trots dat alles en iedereen daarvoor moet wijken. En zo word ik en m'n bescheiden blauwe dobber allerlei kanten op gekatapuleerd. Na het verlaten van Budapest is deze testosteron vloot drastisch afgenomen. Mensen hebben hier wel wat anders aan het hoofd dan opscheppen met peperdure speeltjes. En dat is voor mij geen gemis! Helaas wordt het ene gezoem vervangen voor een andere gezoem dat ook voor de nodige frustratie zorgt. Muggen! Duizenden, miljarden, ontelbaar veel muggen. Ze zeggen dat rivieren leven brengen. Het leven dat de Donau brengt bestaat helaas voor minstens 90% uit muggen. En de helft daarvan heeft zich goed gedaan aan mijn bloed. Bij muggen is het zo dat alleen de vrouwtjes steken om vervolgens vol en voldaan te beginnen aan de taak die de natuur ons allen heeft toegeschreven. Voortplanten! In dit geval eieren leggen. Ik had niet verwacht het ooit te kunnen zeggen maar ik ben verantwoordelijk voor een heuze babyboom langs de gehele lengte van de Donau. Dat klinkt misschien nog leuk maar de circa. vijftig muggenbulten per avond op ieder denkbare plek zorgt voor een hoop frustratie. Het is vaak moeilijk tot niet mogelijk om in de avond te koken of in z'n geheel iets buiten de tent te doen. En als je daar al om zes uur toevlucht hebt gezocht is die erg tent erg klein en de avond lang. Gelukkig is nog niet hoop vervlogen! Ze zeggen dat immuniteit voor muggensteken voorkomt bij mensen die zo'n duizend keer per dag gestoken worden. En daar ben ik hard naar op weg. Het is niet alleen kommer en kwel. Ik ben in Servië en daarmee in de balkan! De balkan mentaliteit blijkt voor mij een kuur tegen de eenzaamheid. Waar ik in Hongarije moeite had met norse en verbolgen blikken, taalbarrieres en een algeheel buitenbeentje-gevoel voelt het hier als een warm bad. Letterlijk, met elke dag temperaturen boven de 35 graden maar ook figuurlijk warm. Vanaf het moment dat de ferme douanebeambte, een tanige vrouw, gehuld in een permanente shag-wolk en hierdoor nauwelijks zichtbaar in het donkere douane kantoortje dat sinds jaar en dag geen lik verf meer heeft gezien, mij met een lach verwelkomde in Servië zijn de mensen alleen maar vriendelijk en behulpzaam geweest. Omaatjes die ontbijt bij m'n tent brengen, gratis koffie in cafés, slaapplekken, reparatiehulp of gewoon een vriendelijke duim. Het getuigt allemaal van een andere mentaliteit dan in West-Europa. En daar ben ik blij mee want de kano praat nog steeds niet terug! Ik ben benieuwd naar wat er nog komen gaat, dat weet je hier nooit. Wat wel zeker is, is dat ik over de helft ben! Hiep hoera! Het is nog 1170 kilometer en daarmee zo'n 25 dagen peddelen naar de Zwarte Zee. Met Servië, Bulgarije en Roemenië belooft dat een uitdagende en avontuurlijke maand te worden. En daar horen jullie over een week of twee hopelijk meer van! Van de dagen in Oostenrijk en Hongarije heb ik nog een nieuw houtjetouwtjeplakfilmpje geüpload. Ik moet toegeven dat het vanuit een kano een stuk lastiger is om diverse of spannende dingen te filmen. Er gebeurt wat minder en wat er gebeurd kan vaak niet worden vastgelegd. Helabela! Mocht je toch benieuwd zijn, kijk vooral naar deze kleine impressie van de eerste weken op het water! En daarmee Tabé! Of Cau Cau! Zoals ze in Servië graag zeggen. En nog enkele foto's gemaakt met m'n mobieltje.
0 Comments
Leave a Reply. |
Hoi!De komende winter fietsen Marcella en ik zo'n 8000 kilometer door Afrika. Hier houden we onze avonturen een beetje bij met zo nu en dan een update! Archieven
September 2021
|