Gestrand in Hong Kong

Verbijsterd staar ik de ambtenaar aan, deze mompelt zonder enige emotie nog zijn verontschuldigingen toe. De woorden komen uit zijn mond maar blijven steken achter het dunne glazen ruitje dat ons scheidt. Een reden werd er niet gegeven. Ik was moe en voelde me voor even door de grond zakken, aangezien ik op de 20e verdieping zat is dat best een eindje naar beneden.

Even daarvoor was me opgevallen dat er verandering in de lucht hing. De veerpont deinde wat meer als de dagen daarvoor en sloeg zich met moeite door het opgestuwde water. Boven zee hing een donkere lucht, de zon scheen maar de eerste druppels vielen. Leunend op de railing hoopte ik dat het geen voorbode voor slecht nieuws zou zijn. Ondanks dat ik meestal te nuchter ben voor zulke gedachten stapte ik een beetje ongerust het Chinese consulaat binnen.

Helaas bleken de zorgen dus gegrond. Geen nieuw visum voor China. Nu denk je wellicht: je bent toch in China? Nou, niet meer dus! Een week geleden liet ik mijn fiets en bagage achter in Chengdu en zat bijna twee dagen in een trein naar Hong Kong. Dat klinkt langer dan het voelt, een nachtje slapen en overdag moederlijk verzorgd door de gepensioneerde Chinezen waar ik de coupé mee deel, iets wat ik met plezier laat gebeuren.

De bedoeling was om een lang weekend in Hong Kong te spenderen zodat ik gebruik kon maken van mijn tweede vijftig dagen van het visum. Helaas had ik er nooit bij stil gestaan dat de geldigheidsduur van het visum ook voor de tweede entry telt. Oftewel, mijn visum is verlopen en daarmee ook mijn toegang tot China, mijn fiets en praktisch alles wat ik bezit. Een suffe fout met ingrijpende gevolgen.

Een tweede visumaanvraag is ondertussen ook afgewezen. Een derde loopt nog maar de kans op succes is klein. Mijn paspoort met stempels van Turkije, Iran, Tadzjikistan en Xinjiang is voor China reden genoeg om mij toegang te ontzeggen.

Aankomende Donderdag weet ik of het grote China avontuur daadwerkelijk voorbij is. Na enkele stressvolle dagen is de wind gelukkig gedraaid. Mijn fiets en bagage zijn door mijn Duitse vrienden Lio en Stefan naar Hong Kong op gestuurd en kan ik over een paar dagen verwachten en ik heb iemand gevonden waar ik de komende week gratis kan over nachten.

Het leven in Hong Kong was tot dusverre voornamelijk duur en eenzaam, ik werd ziek en de visum woog zwaar op de schouders. Kerst is volledig aan me voorbij gegaan en de hoge wolkenkrabbers van de stad voelden langzaamaan steeds meer als de tralies van mijn cel. Gelukkig brokkelen deze weer af, ik spendeer veel tijd in de bibliotheek of in mijn hangmat in het park. Met zo'n twintig graden is dat laatste niet verkeerd. In de komende dagen moet ik een plan maken over het vervolg van mijn reis, één ding is zeker, ik moet de lucht in. Of dat richting Laos of Vietnam is weet ik nog niet.
​
Ik hou jullie op de hoogte! Het zelfs mijn nieuwjaars voornemen om dat wat vaker te doen. Maar je weet hoe het gaat met die voornemens :-)

Ik heb nog enkele mooie donaties gehad waarvoor ik erg dankbaar ben! Net als voor de bemoedigende berichtjes, kerstwensen en het meedenken met het probleem. Ik wens jullie alvast een fijne jaarwisseling toe!

Groet uit Hong Kong

(Ik zal wanneer ik met zekerheid kan zeggen dat China voorbij is mijn blog updaten over Xinjiang, tot dan lijkt het me verstandig om even geen kritiek te leveren)