Tschüss!

Om 11:58 reed ik over de Zeelandbrug het eiland af. Een stevige wind in de rug en kopjes op de golven. De oosterschelde met zijn vijftig tinten blauw was nog net iets mooier dan hij al is. Het eiland wordt kleiner en ik ben vertrokken.

Dat is ondertussen al negen dagen geleden. In die negen dagen ben ik tot diep in Duitsland geraakt en heb ik voor het eerst iets wat op een baard lijkt. Die laat ik nog even groeien, een scheermes heb ik sowieso niet bij :-) Afscheid nemen en weg voor zo'n lange tijd gaat niet in de koude kleren zitten. De eerste dagen kon ik het ook nog niet beseffen dat ik daadwerkelijk onderweg was. Ondertussen voelt het al wat echter. Dit mede door het prachtige Duitse landschap met zijn middeleeuwse stadjes langs de rivieren en een aantal leuke ontmoetingen.

Ik ontmoette een oude dove man die alleen duits liplezen kon. Iets wat met mijn gebrekkige duits een erg vermakelijk gesprek werd. Er werden verse broodjes voor mij gekocht, een duits-turkse postbode heeft me bevolen naar zijn geboortedorpje te gaan waar ze bier drinken, de burgermeester communist is en er ene ali woont die wel Nederlands kan en ik ontmoette een avontuurlijke conducteur uit limburg die vroeger veel dingen deedt maar nu vooral heen en weer reedt. In de trein, soms op de fiets en soms met zijn hond. Over dieren gesproken. Ik zag al een beverrat, vos, slang (plat), egel (plat), Mol (plat) een bever, wezel, alpaca en een miljoen muggen! Minstens.

De eerste dagen heb ik de rijn gevolgd, om daarna op de mainz en nu de tauber over te stappen. De tauber zal straks opgaan in de Donau, welke ik van een kleine stroom tot grote rivier zal zien groeien. In een week wil ik in Wenen zijn. Mocht iemand hier nog een adresje hebben dan hoor ik dat graag!

Schrijven onderweg is nog niet zo makkelijk als ik dacht. Het fietsen, eten, slapen en leven neemt veel tijd en energie in. En dit mini schermpje maakt het ook niet makkelijk. Ik zal proberen iedere week iets op mijn blog te posten, maar neem dat niet te nauw :-)

Voor de mensen die via de donatiepagina hebben gedoneerd en daarvoor een brief zullen ontvangen, ik heb alle adressen dus die valt vanzelf een keer op de mat! Ontzettend bedankt, zonder dit had ik hier op dit duitse veldje tussen Wurzburg en Neurenberg dit niet kunnen schrijven. Dus heehohoepla, bedankt en tot de volgende!

Hier onder nog wat foto's van mijn mobieltje. De analoge foto's zullen nog een jaartje op zich laten wachten.​
​