Driemaal uitstel is scheepsrecht. Dit keer is het echt. Vertrek gepland op 10 juli vanuit Burgh! |
Hierbij even een kleine update met wat beeld en een nieuw houtjetouwtjeplakfilmpje! Je zou denken dat ik zeeën van tijd heb om te lezen, schrijven, denken en iets nieuws te leren zoals de Turkse taal. Maar niets is minder waar. Fietsen is een uitputtende bezigheid en daardoor ken ik momenteel wel 16 woorden Turks en moeten jullie nog even wachten op mijn stukje over Turkije! Een bijzonder en vooral enorm land. Wanneer ik in Trabzon ben zal ik tussen de hoognodige fietsreperaties en Iraanse visumpirekelen de tijd nemen voor een uitgebreide update van mijn blog! En dat is al snel want ik bereikte vandaag de zwarte zee weer en ben over 170 vlakke kilometers in trabzon! De foto's en het filmpje hieronder zijn genomen tijdens de 750 warme kilometers van Istanboel naar Göreme, Cappedosië. Tot snel, Güle, Güle!
1 Comment
Het is warm, het zou vandaag minstens 33 graden worden. De zweetdruppels die van mijn voorhoofd druipen en mijn zicht prikkelend vertroebelen bewijzen het gelijk van de weerman. De zon staat hoog, de weg trilt en in de verte weerspiegeld de berg op het wegdek. Want een berg, dat is het. Ik maak het onderscheidt tussen bergen en heuvels al even niet meer door naar de hoogte van de berg te kijken maar door hoe stijl je moet klimmen. Deze berg gaat zo'n 600 meter omhoog met een percentage van 15%. Kortom zo'n 15% teveel. Ik puf, kijk niet meer vooruit maar naar mijn benen. Het is bewonderenswaardig hoe dat stel benen mij al zover heeft weten te brengen. Zoveel kilometers trappen zonder te klagen maar nu schreeuwen ze het uit. Ik luister niet, met alles in mijn macht probeer ik mijzelf in beweging te houden. De fiets piept, de knieën kraken en een enkele scheldwoorden ontsnappen mijn lippen maar ik ga omhoog. Het wordt teveel, ik moet schakelen, er staat teveel kracht op de ketting en met een luide klap gaat het mis. Stilstand, ik plof naast mijn fiets in de berm en hap naar lucht. Na enkele slokken water en wat bemoedigende woorden begint het hele schouwspel opnieuw. Tot de top bereik wordt. En die wordt bereikt, net voor zonsondergang staat de tent en bereikt ook Damiën de Ierse jongen waar ik mee samen fiets de top. Michaël de Duitser had een aanvaring met wat herdershonden en overnacht elders op de berg. Er wordt nog snel een potje pasta gekookt, veel gesproken wordt er niet want de berg heeft al onze woorden verslonden. Bij het het vallen van de nacht ritselen de tentjes en kraken de slaapzakken nog één maal en zakken we weg in een diepe slaap. Ik heb heel Bulgarije in gezelschap gefietst. Door samen te reizen heb je binnen een mum van tijd een sterke band met elkaar. Je deelt immers dezelfde zon, heuvels en biertjes in de avond. Dit maakt het afscheid nemen echter des te moeilijker. Michaël zwaaide af nabij de grens van Turkije en Damiën is eerder uit Istanboel vertrokken. Maar ik ben erg blij dat we elkaar in die flinke onweersbui aan de Donau en op een berg in Servië hebben ontmoet. En zoals Nescio al eerder schreef '"Jongens waren we, maar aardige jongens" De afgelopen week waren mijn zusjes en moeder op bezoek in Istanboel en hebben we genoten van de stad met zijn 1001 poezen. Een huis met een koelkast, warme douche en een fijn gezelschap is ook een enorme luxe. Tijd om er aan te wennen heb ik niet, over een uurtje of drie neem ik de veerboot uit Istanboel en voel enige angst bij het idee dat ik zometeen weer volledig op mijzelf ben aangewezen. Een gezonde angst. Ik wil ook nog even terug komen op de Balkan. Voornamelijk het fietsen door Servië en Roemenië was een waar genoegen. De mensen in kleine en in de vergankelijkheid geraakte dorpjes zijn ontzettend vriendelijk en gastvrij. De kinderen roepen 'Hello, Hello!' de ouderen zwaaien, er wordt geknikt en petjes worden van het hoofd gelicht. Groenten en fruit krijgen we geregeld gratis mee. Paard en wagens rijden in veelvoud tussen het harder rijdende verkeer en zorgen voor een verplichte vertraging in landschap. Daar pas je met de fiets goed tussen. Al kan het ook te traag. De Donau en de grens met een veerpont oversteken zou een minuten kwestie zijn maar duurde voor ons 7 uur. We kwamen aan om te horen dat de veerpont over anderhalf uur zou gaan, genoeg tijd om even te zwemmen. Tot onze verbazing voer de veerpont een half uurtje later rustig aan ons voorbij. Terug bij de veerhaven kon de douane vertelde de grote Dounanier die met een zijn sigaret schuin in de mond in een klein hokje een kaartspelletje op de computer aan het spelen was: We don't know when it comes back, it just comes sometimes. Het duurde vijf uur voordat de boot terug was. Verder werd ik door een moeder als een goede huwelijkspartner aan haar dochter toegewezen, had ik meerdere bloedstollende achtervolgingen van honden die je soms van je fiets moest schoppen, belanden we op een traditioneel Bulgaarse verjaardag incl. snoeihard Bulgaarse keyboard en hielp ik meerdere schildpadden met het oversteken van de weg. De rest kun je zien in mijn foto's en twee nieuwe Houtjetouwtjeplakfilmpjes! Het duurde even voor deze update er was, de volgende hoop ik sneller te plaatsen! De komende maand fiets ik door Turkije. Eerst door centraal Anatolië richting Cappadocia om vervolgens voor het Iraanse visum naar de in het noorden gelegen stad Trabzon af te buigen. Hoepla, en heleboel foto's twee filmpjes.
Oftewel, goedendag! in het Bulgaars en tevens in de hele regio. Je hoort het de hele dag door. Van het boertje op zijn paard en wagen, de wegwerker langs de weg en van de oudjes die bijna de zelfde buiging als hun wandelstok aannemen. Naast de gewoonlijke groet en toeter krijg ik bier en sigaretten in mijn handen gedrukt en hoef ik tomaten niet te betalen. Servië was een fantastisch land en Bulgarije voelt ook zo. De waarschuwingen van de Duitsers en Hongaren blijken gebakken lucht. De balkan is mij een waar genoegen. Natuurlijk was niet alles goed. De mensen zijn er arm, overal ligt vuilnis langs en op de weg, straathonden zorgen regelmatig voor spannende achtervolgingen, enorme onweersbuien en dehuizen zijn stuk of gewoonweg nooit afgemaakt. Het is in het algemeen een rommeltje, maar een aangenaam rommeltje. Verder veranderde de weg in Servië plots in een rivier en namen mijn camera en mobiel een duik. Helaas heeft de Camera dit niet overleefd. Mijn mobieltje had een dag nodig maar werkt gelukkig weer! Tevens heb een Duitser en een Ier ontmoet die de zelfde richting op fietsen. De Ier naar India en de Duitser naar Istanbul. Gezelschap doet me goed. Alleen fietsen gaat prima maar de schapen en wolken praten niet terug. Al deed één schaap een aardige poging. Echter is er een groot verschil in tempo's dus we zullen zien hoe het loopt, of, eh, fietst! In twee dagen begin ik aan de doorsteek van Bulgarije naar Turkije. Flink wat klim en klauterwerk. In Istanbul krijg ik bezoek en een weekje rust en tijd om iets uitgebreider te schrijven. Tot dan moeten jullie het doen met deze foto's en een iets te lang filmpje :-) Groet uit Bulgarije! (ondertussen weer Roemenië, wat ook een fantastisch land is) En weer filmpje bestaande uit mobielfragmentjes. Iets te lang, excuus! Gistermiddag vanuit Hongarije Servië in gefietst. De eerste grens waar er daadwerkelijk een controle was. De douanier vondt me maar een rare snuiter en het stuk van zijn huis naar werk al ver. Maar wenste me wel een goede reis. \\nEen Hongaarse vrouw waarschuwde mij gisteren meerdere malen voor de vluchtelingen die op de loer zouden liggen en of mijn moeder zich geen enorme zorgen maakte. Om uiteindelijk te concluderen dat het over de grens 'anders' was en ik daar maar niet zo luchtig over moet denken. Ondertussen kan ik zeggen dat het er inderdaad anders is. Een groter verschil met Hongarije zou er niet kunnen zijn. De mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam. Iets wat ik niet over de Hongaren kan zeggen, contact krijgen was daar erg moeilijk. Hier word ik nagekeken, gezwaaid en getoeterd. Mensen zijn nieuwsgierig en stoppen graag even hun bezigheden om je rustig na te staren. Ik heb vandaag ontzettend genoten van dit land waar dorpjes slapen. Waar de oude vrouwtjes op fruitkistjes voor het huis zitten, Lada's en trekkers voorbij knorren en zwarte rookwolken uitslaan en de velden vlak en eindeloos zijn. En waar ik met een bakje koffie voor mijn tent zit, net als de oude vrouwtjes een beetje te mijmeren over een mooie dag. Morgen fiets ik Roemenië in en volg ik de grens met Servië tot ik de Donau weer tegen kom. Deze volg ik ook een eindje om uiteindelijk door Bulgarije Turkije in te fietsen. Ik hoop in drie weken in Istanbul te zijn. ps: vandaag kan je ergens tussen 10 en 11 in de ochtend op Radio omroep Zeeland een gesprekje met mij horen. pps: ondertussen ben ik alweer in Roemenië. Groet! 'Gefahrlich, gibst du viele gangsters' Dat zei een Oostenrijkse man met een groot postuur en een klein hondje tegen mij. Ik knikte maar verzweeg dat ik vond dat hij met zijn grote armen en nog grotere zonnebril zelf verdacht veel weg had van een gangster. Gisteren ben ik de grens van Oostenrijk-Slowakije over gestoken en vandaag die van Hongarije. De Balkan staat voor de deur en daarmee ook het avontuur! In de afgelopen weken kon ik mij aardig met wat houtjetouwtje Duits redden. Al moet er wel gezegd worden dat Oostenrijkers geen Duits spreken maar binnensmonds een taal mompelen die er erg op lijkt maar toch onverstaanbaar blijkt. Maar de enkele woorden van herkenning missen nu. Ik wist de bakker niet te bedanken en de borden niet meer te lezen. En daarmee laat ik voor mijn gevoel het Europa dat ik ken achter me. Een Europa dat zacht met mij en het begin van mijn reis is omgesprongen. Met glooiende heuvels en kleine uitdagingen. Maar daarmee niet minder mooi. Ik heb op prachtige plekken geslapen aan de oevers van de Rijn, Mainz, Tauber en Donau die allemaal met dezelfde rust voorbij stromen. De rivier is ondertussen een vertrouwde leidraad door het landschap en mijn reis geworden. En zal dit voorlopig ook blijven. In de komende drie weken volg ik de Donau naar Budapest en Belgrado waar ik er na zo'n duizend kilometer afscheid van neem en door te steek naar Istanboel. Kortom, de balkan staat voor de deur en ik doe open! Hieronder nog een samenschraapsel van mobielfragmentjes. Het gaat hier niet om beelden van mijn gopro maar een van-alles-en-nog-wat-achter-elkander-filmpje! ps: mocht je nog adresjes in Budapest en verder langs de route weten. Geef ze door :-)
pps: Ik zou graag de wereldvrouwen facebook groep willen bedanken! Hierdoor heb ik in Wenen een fantastisch verblijf gehad (hiephoi, dank Lena!) en heb ik nu een waslijst aan plekjes over de gehele aarde waar ik aan kan kloppen! Ontzettend fijn! Groetje en tot de volgende :-) Sjarel Om 11:58 reed ik over de Zeelandbrug het eiland af. Een stevige wind in de rug en kopjes op de golven. De oosterschelde met zijn vijftig tinten blauw was nog net iets mooier dan hij al is. Het eiland wordt kleiner en ik ben vertrokken. Dat is ondertussen al negen dagen geleden. In die negen dagen ben ik tot diep in Duitsland geraakt en heb ik voor het eerst iets wat op een baard lijkt. Die laat ik nog even groeien, een scheermes heb ik sowieso niet bij :-) Afscheid nemen en weg voor zo'n lange tijd gaat niet in de koude kleren zitten. De eerste dagen kon ik het ook nog niet beseffen dat ik daadwerkelijk onderweg was. Ondertussen voelt het al wat echter. Dit mede door het prachtige Duitse landschap met zijn middeleeuwse stadjes langs de rivieren en een aantal leuke ontmoetingen. Ik ontmoette een oude dove man die alleen duits liplezen kon. Iets wat met mijn gebrekkige duits een erg vermakelijk gesprek werd. Er werden verse broodjes voor mij gekocht, een duits-turkse postbode heeft me bevolen naar zijn geboortedorpje te gaan waar ze bier drinken, de burgermeester communist is en er ene ali woont die wel Nederlands kan en ik ontmoette een avontuurlijke conducteur uit limburg die vroeger veel dingen deedt maar nu vooral heen en weer reedt. In de trein, soms op de fiets en soms met zijn hond. Over dieren gesproken. Ik zag al een beverrat, vos, slang (plat), egel (plat), Mol (plat) een bever, wezel, alpaca en een miljoen muggen! Minstens. De eerste dagen heb ik de rijn gevolgd, om daarna op de mainz en nu de tauber over te stappen. De tauber zal straks opgaan in de Donau, welke ik van een kleine stroom tot grote rivier zal zien groeien. In een week wil ik in Wenen zijn. Mocht iemand hier nog een adresje hebben dan hoor ik dat graag! Schrijven onderweg is nog niet zo makkelijk als ik dacht. Het fietsen, eten, slapen en leven neemt veel tijd en energie in. En dit mini schermpje maakt het ook niet makkelijk. Ik zal proberen iedere week iets op mijn blog te posten, maar neem dat niet te nauw :-) Voor de mensen die via de donatiepagina hebben gedoneerd en daarvoor een brief zullen ontvangen, ik heb alle adressen dus die valt vanzelf een keer op de mat! Ontzettend bedankt, zonder dit had ik hier op dit duitse veldje tussen Wurzburg en Neurenberg dit niet kunnen schrijven. Dus heehohoepla, bedankt en tot de volgende! Hier onder nog wat foto's van mijn mobieltje. De analoge foto's zullen nog een jaartje op zich laten wachten. Kaarten, routes, visa's, mailtjes, mijn fiets compleet veranderen en mezelf verliezen in een zee van spulletjes. Wat gaat er mee, wat mist, wat blijkt toch niet helemaal geschikt en welke leverancier bezorgt op tijd een vervanging.
In de laatste dagen worden bergen verzet. Wegens deze drukte zit ik op de dag van vertrek niet op een hard zadel maar op een zachte bank. (O, en ook omdat deze oen een spectaculaire klapper maakte op een tegelvloer, knie moet even rusten) Hierdoor is het vertrek verschoven naar donderdag om 10:00 stipt! Ik verlang ondertussen naar de rust van het fietsen. Deze laatste dagen had ik niet kunnen doorstaan als ik mij niet zo enorm gesteund zou voelen. Want dat doe ik! Veel brieven, bezoek en een fijn feest. Tevens heb ik via mijn donatie pagina meer opgehaald dan ik had mogen hopen. Ik wil iedereen hier ontzettend voor bedanken! Het andere nieuws: Vanavond iets na tienen praat ik op radio 538 even op mijn reis. (lees: zenuwachtig babbelen) Dus als je zin hebt, draai die knop aan :-) Een kort interview in de Zeeuwse Courant. Nu digi, morgen op papier!
https://www.pzc.nl/schouwen-duiveland/sjarel-24-fietst-van-zeeland-naar-china-een-fantastische-tocht-van-15-000-kilometer-naar-de-horizon~a22ecb50/ Vandaag de spulletjes die ik in de afgelopen maanden verzamelt heb eens samengebracht. Een kleurrijk pallet waarin alles een functie heeft, over elk dingetje is gewikt en gewogen. En dat wegen mag je best letterlijk nemen! Er komt nog het één en ander bij maar het geeft een mooie indicatie. En niet te vergeten, het past allemaal in mijn fietstassen! Tot slot wil ik iedereen die gedoneerd heeft ontzettend bedanken! Het is zo mooi dat vrienden, familie en mensen waar je het niet van had verwacht mij op deze manier steunen. Dat raakt me en motiveert me om straks net iets harder te trappen :-) Elke cent zal goed besteedt worden. OFTEWEL , ZOVEEL DANK!
En jeempie, ik ben al op 90%!, mocht je ook iets willen sponsoren, wat natuurlijk erg welkom is dan kan dat op onderstaande link! https://www.doneeractie.nl/op-de-fiets-van-de-noordzee-naar-de-chinese-zee/-28093 Ondanks een enorme inzet het afgelopen jaar is het net niet gelukt het benodigde budget voor mijn reis bij elkaar te sparen. Hierom ben ik een crowdfunding gestart. In de tien dagen voor mijn reis hoop ik het laatste hardnodige restje bij elkaar te krijgen. Ik heb het nodig om mijn reis goed te kunnen documenteren. Ik neem een analoge camera met rolletjes mee, moet nog een nieuw en sterk mobieltje kopen om met jullie in contact te blijven en een lens voor mijn digitale camera. En dit kan ik niet zonder jullie hulp!
https://www.doneeractie.nl/op-de-fiets-van-de-noordzee-naar-de-chinese-zee/-28093 Via de bovenstaande link kan je makkelijk en kosteloos iets doneren. Je krijgt daar natuurlijk ook wat voor terug! Dat en verdere informatie, waarin ik ook wat schrijf over de beweegredenen van mijn tocht. Klik er toch gewoon op, kan heus geen kwaad, hup :-) De pagina 'Steun mijn avontuur' is geüpdate en online. |
Hoi!Ik peddel de komende zomer van de Noordzee richting de Zwarte zee. Via dit blog kan je mijn avonturen volgen :-) Archieven
Augustus 2021
|